In 3 uur van hartje Parijs (na een gezellige lunch met Ayleen) naar R'dam. Mijn zwart/witte.metgezel is omgetoverd tot een groen monster!
0 Comments
Stilte...
Op deze zonnige zondag, de naam spreekt voor zich, heb ik na zo'n overheerlijk hotel ontbijt met "verse" jus uit pak overgegoten in een kan, de fiets gepakt. Wat?!? Ja... de fiets... zo'n ding met 2 wielen en een stuur (liefst nu zonder zadel na 3 dagen fietsen met een natte zeem....). En dan fiets je door Parijs. Waar ga je dan naartoe? Juist, nergens! Het is niet het doel, het is het genieten van niks op de weg.. lege straten.. de geur vam versgebakken broodjes & croissantjes... de zon die zo mooi schijnt op de mooie gebouwen hier in Parijs, vaak bewerkt met goud waardoor het zo mooi glinstert.. Twan, kom op, 3 dagen fietsen en je gaat allemaal van die onzin uitkramen, dan kan je beter stoppen met bloggen... Maar toch... de stilte van zo'n grote stad in de ochtend is zoals menig NL frans verbasterd woord: fan tas tique! Nou ja stilte... wat is stilte.. (en op dit moment dalen de kijkcijfers en gaan we over op het volgende onderwerp, want wie ervaart het gezoem van een bezemwagen in de straten nu als stilte.....) Ik sta lekker in het zonnetje in het midden op zo'n grote brug over de Seine en in de verte zie je de Notre Dame liggen, en de eiffeltoren en heel veel andere gebouwen die par exemple niet lelijk zijn... soms helemaal alleen (nou ja.. met mn fiets natuuuuuurlijk :D ) En waar denk je deze dagen aan bij Parijs? Juist, dat ene woord... maar je voelt er niks van op straat. Les Parisiens continue sa vie! Ze lopen hard en fietsen (en met al die trappen en heuveltjes is dat een goeie training). Hier heb je geen bootcamp clubje voor nodig. Maar ja, dat ene woord... alleen de Notre dame is bezaaid met Gendarmerie, voor de rest gaat het leven door. PS Net voorbij een bar gereden, "Le Pas Sage". Hebben die Fransen dan TOCH humor? ;) En nu ga ik iets doen, waar ik al dagen naar uitkijk! Ik ga zitten bij een park, in het zonnetje, met een kopje espresso en een glaasje water. Alle fijne, bijzondere, enge, onzekere, verrassende en onvergetelijke herinneringen de revue laten passeren en ze ombouwen tot souvenirs... A la prochaine! . Dag 3
Ik werd dus wakker in het lekkerste bed ooit, met het fijnste kussen, in de grootste en mooiste kamer ooit (plus luxe kinderkamer met 2 bedden) en genoten te hebben van de knusse sfeer in Laon is het tijd voor de laatste etappe! Of was de dag ervoor zo zwaar dat alles mooier leek dan het was? Het maakt niet uit, dit was genieten en dat deed ik iedere minuut in Laon. Verwachting: 150km. 500hm. Redelijk weer, btje regen. Moet te doen zijn.... Realisatie: 175km. 1200hm. Naar de klote! Het begon zo mooi... van de verhoogde dorpsheuvel de 1e 5km lekker naar beneden afdalen. Na gisteren wisten mijn benen niet wat ze meemaakten, ze konden vliegen!!! Onderaan in een klein dorpje rolde ik nog lekker verder door en rende ik af... een lief oud mannetje was het zebrapad aan het oversteken. We zochten oogcontact, hij knipoogde, ik begroette vriendelijk met "Bonjouuuuur" (waar leg je dan de klemtoon op?) en stopte halverwege het voetpad zodat ik door kon rollen. In zijn ogen zag ik die glinstering, een man die in zijn jonge jaren ook genoten had van mooie avontuurlijke tochten op de fietsen. Vroegah.. toen je nog moest remmen met je hand op de band, toen een fiets nog van bakkeliet was, de weg alleen bestand uit slecht liggende kinderkopjes en okay dan, in de zoektocht naar overeenkomsten, ook toen was er tegenwind... maar dat moment dus, je voelde de verbinding, een mooi moment, maar daarmee is ook het sprookje voorbij van dag 3. Vanaf nu wordt het keiharde horror! Regen! Wind! Onweer! Meer regen en wind... afgesloten wegen... oneindig veel klimmetjes en dalingen, steeds op en afschakelen. Ik kreeg meer spierpijn in mijn hand dan in mijn benen bij wijze van spreken. Om 13 uur moest ik nog 100km. 60km gehad na vele stops, natte kleren, kou en de grote compacte wolken met regenbuien zorgden voor een slecht moraal. Omdat ik al niet meer de orinele route reed kon ik tussen de boerenvelden rijden en mijn route aanpassen als ik zag hoe de wind draaide en de wolken hun route kozen. Lang ging dat goed, tot 80km voor Parijs. Een groot breed wolkendek van 50km breed zorgde ervoor dat ik erdoorheen moest. Of heeel lang wachten. En wachten heb ik vaak gedaan, maar alleen met wachten kom jr er niet. Iedere 3km moet je de afweging maken: Should I stay or should I go? Het was vermoeiend en een zitvlak dat pijn doet, nat is, helpt ook niet. Verdwalen... veel extra kms heb ik moeten rijden omdat de autos "opeens" 130km naast je reden, en die kms extra waren dan altijd op en af. Of die keer dat google maps me door een 3km lang modderig veld liet gaan. Zelfs Sven Nys of Matthie vd Poel hadden dit niet gekund, dus werd t klunen. Grote klompen modder verzamelden zich tussen de remblokken (en een groot gedeelte zit er nog steeds :) ). Met nog 40km te gaan ging ik de fiets op, het lopen had mn benen goed gedaan en ik voelde dat ik de heuvels weer "op de grote plaat" net als dag 1 in het begin weer overkon. Yes! Of.... Had ik al verteld dat het zo hard regen met nog 80km te gaan dat ik onder een zeil moest schuilen, een zeil dat ik bij toeval bij me had voor het vervoer vd fiets per trein? Zie foto.. ik lach omdat jk rustig blijf, van binnen was dit 1 vd kritieke momenten terwijl 10km verderop het onweer knalde! Ik zit midden in een giga open veld waar 3 struiken stond... en ik zat gehurkt om warm te blijven. Terug naar met nog 40km te gaan! Pssssssssssssssssssssss... LEK! #$%¥@#$!!! Weer weg moraal... De laatste kms was google maps de weg helemaal kwijt. Ik trapte zo hard als ik kon op de zwaarste versnelling want se goede benen waren terug! Fijn! Ik bleef rijden en rijden en uiteindelijk belande ik bij toeval op de originele route. Pffffffff! Wat een opluchting, de lucht was al donkerzwart maar mn humeur ook. Twan, nu blijf je op deze route. De "laatste" kms waren prachtig, een recht kanaal recht Parijs in (30km pad...). Otters gezien, sportende jet set uit Parijs die toch landelijk willen wonen, een prachtige locatie. Eenmaal in Parijs via de Arc de triomphe gefietst naar de Tour d'Eifel. YES! Als laatste zag ik een prachtige regenboog en ik moest denken aan dat oude mannetje van eerder die dag. De hele dag zat hij in mijj hoofd. Hoe verschillend "le paysage" en "la grande ville" en zijn mensen ook zijn, alle verschillen ten spijt is 1 ding zeker iedereen vrolijk wordt bij het zien van de mooie kleuren van deze regenboog. Le fin..... . Ik kan het nauwelijks beseffen maar.... I MADE IT!
Vandaag was ook weer enorm afzien met angstige momenten... later meer daarover. Nu even van het moment genieten! Krezip - Wish I could stay Laon wordt wakker en straalt nog steeds die mysterieuze en romantische sfeer uit... hoog gelegen op een berg is hij van grote afstans goed te zien, maar ook onbereikbaar door zijn hoogte. Mensen die hier vroeger woonden zullen zich veilig hebben gevoeld, dat straalt het in alles uit. het hotel is 1 en al romantique (met q-u-e)... maar 5 kamers..stijlvol.. de franse/engelse balades klinkt zacht op de achtergrond en geven je het gevoel dat je hier wilt blijven. De natuurlijke materialen die zijn gebruikt "voelen" goed.. reclame voor hotel Les 3 roys? Nee.. dit hotel met 5 kamers verhuurt niets, het deelt emotie en laat je deze puurheid ervaren. Bedank!!! The day after....
De benen gloeien nog van de inspanning door de sterke tegenwind en zelfs in mijn hoofd hoor ik de wind op traumatische wijze nog waaien... wat zal het vandaag worden? Welke verrassing ligt vandaag op ons pad! Mijn mede fietsers die ook in dit prachtige kleinschalige hotel zit (3 ontbijttafels) had het over een stukje tekst uit het tourboekje waar de indruk werd gewekt dat je, juist door de wind, beter de route andersom zou moeten rijden.... willen we dat??? Nahhhhhh :) De weersvoorspellingen lijken vandaag mee te vallen (1 a 2 uir regen) maar we gaan het zien! Dag 2
3 daagse van Parijs Le vent, du pain, du pays Als je na 2km al kort in je adem zit, dan weet je dat het een lange dag gaat worden! En ja... nu hoor ik je denken: het was toch "Du vin, du...". Correct! Maar aangezien meneer (of mevrouw) de Windt (met t, was tegenwoordige tijd) zich vandaag misdragen heeft is dit meer dan gerechtvaardigd. Ze route was zuid/zuidwest en liet er nu net vandaag een windkrachtje 5 staan! Daarnaast een zeer geaccidenteerd terrein met van die zware "doortrekkende" klimmetjes x100 en 20% vd tocht voorzien van verkoelend hemelwater, maakt de suffer score vandaag 98 (vd 100)!!! Vanaf het begin... uit de startblokken na een subliem ontbijt en een standje vd hoteleigenaresse omdat ik 2 broodjes voor onderweg had gemaakt ging t het meteen... bergop! En af.. en op.. en af.. met de wind was het haast bergop nog beter te doen want bergaf had je het gevoel dat je stilstond. Ik kan van allerlei mooie anekdotes nu gaan vertellen... dat wielrennen symboliek staat voor het leven... dat je rustig en positief moet blijven en dat vooral tegen jezelf hardop moet herhalen... dat je niet te hard en niet te rustig van start moet gaan.. De weg ernaartoe belangrijker is dan het doel... nou okay die laatste dan toch.. de weg is belangrijk, het belangrijkste... maar of ik vandaag genoten heb? Nee! ;) en dat ik reuze blij ben als ik mijn doel morgen heb gehaald. Maar juist de tegenslagen van vandaag hebben ervoor gezorgd dat ik de juiste dingen op het juiste moment moest doen. Focussen op wat echt belangrijk is (eten, drinken, gedoseerd tempo). En dat blijft altijd een uitdaging... sowieso! Daarom zijn deze extreme omstandigheden een mooi geschenk om het mee te proberen.. so far so good! De 100km door Belgie waren zwaar... zeker te weten dat ik langs Chimay, Leffe, en nog een paar van die lekkere rakkers keer op keer op de borden zag staan. Maar na 50km was ik er al klaar mee. Continue ploeteren!!!! Met 200km van gister in de benen voelden deze aan als pannekoeken! Maar vooral de wind zorgde ervoor dat de tijdslimiet van vandaag zou worden overschreden... 8h45 vertrokken... 19h15 in het hotel aangekomen. Wat wil je nog meer? Juist, BIER! (halve liter staat hier dan ool voor me want je moet hydrateren na zo'n rondje). En die wind.. ja die was echt klote. Continue vol op je hoofd en op het vlakke kan je niet harder dan 25km. Een invalidewagentje (no offense) gaat onderhand nog harder. Maar wind wind wind.. echt tijd om na te denken over de blog zat er niet in. Oh ja, natuurlijk wel op de momenten dat ik de wind in de rug had. Dit gebeurde ook regelmatig want die Fransen weten niet wat het is om een fatsoenlijke omleidingroute aan te leggen! Vooral niet toen er een omleiding binnen een omleiding kwam.... Ondanks de energieslurpende omstandigheden: Twan blijf rustig, blijf rustig, er niks aan de hand.. dan maar iets later eten. Whats the deal?? Nou. Dat zal ik oe ff haarfijn uitleggen!!! 10km.... JA 10km.. voor Laon (finish bovenop een mooie heuvel, moeite waard naartoe te gaan als het droog is) begon het niet te miezeren, niet te regenen maar een stortbui van een half uur knalde naar beneden. Schuilend in een bosje werd het kouder en kouder... autos razen voorbij en na 10min kreeg ik het gevoel: dit komt niet goed, ik raak onderkoeld.. snel terug de fiets op in de regen maar de combi regen en wind was ijskoud. Hups ander bosje in! Knieheffen en jumping jacks om warm te blijven.... Eind goed al goed.. want 22 uur zit ik aan mijn avondeten na een hele warme douche en nog even met een ander e fietsende NLer leuke fietservaringen te hebben uitgewisseld (bv dooie vosjes in de berm, het vorige mooie verblijf, lekkere etensverhalen, etc..) Nog even duh feituh op un rijtje: Afstand: 204km Hoogtemeters 1497m Uur op de fiets 10h56m Calorieen verbrand 8000... Aantal pechgevallen (except fysiek letsel) 0 Morgen de laatste etappe.. eerst de kleren goed laten drogen.. 150km... wordt een makkie ;) benieuwd hoe ik ga herstellen... slapen zal geen probleem worden :) |
|
Twan's Freaky FietsBlog |