D-Day...
|
|
Lieve allemaal die mijn verhaal de afgelopen tijden hebben gevolgd en gesteund.....
Om te beginnen ben ik enorm dankbaar voor alle steun die ik en mijn familie hebben gekregen. (deze waardering krijgen ze en jullie niet alleen via deze weblog ;o)). Via deze site wil ik vooral meer delen met jullie over de weg die ik heb gekropen, bewandeld, gereden, gekropen en gevlogen heb sinds 6 augustus 2018, de 1e dag van mijn medische reis en van mijn ziekenhuisopname. Want, familie, vriend of kennis, ik heb veel mensen aan het schrikken gekregen....... En nog....
Een groot gedeelte daarvan heb ik zelf ook niet meegekregen (periode Tilburg) dus hier kan en wil ik niks over weten danwel vertellen.
Vandaag de dag ben ik "redelijk" in orde naar omstandigheden, later meer, en zoek ik houvast na een rumoerige tijd met veel vraagtekens en een hoofd/geest die erg verward zijn (geweest).
Kort chronologisch:
Pre-ziekenhuisopname
30 juli, maandag: ik had eigenlijk de 2e pijnpoli afspraak staan in het Catharina ziekenhuis voor mijn nekhernia, door mijn klachten (ik voelde me "niet lekker maar wist niet wat") heb ik deze afspraak tijdelijk afgezegd
02 augustus, donderdag: afspraak bij de huisarts vanwege verschillende klachten (oa vergeetachtigheid). Doorverwijzing voor ziekenhuis testen op 6 augustus
05 augustus, zondag: ik ben beroerd, wat het was weet ik niet meer ik trok het niet. Mijn zicht verslechterde snel. Bezoek aan SEH, leverde niks op.
Start ziekenhuis opname
Catharina ziekenhuis
06 augustus, maandag: ik had bij de huisarts dus als een ziekenhuis voor deze dag in het ziekenhuis, hier ben ik naartoe gegaan en toen is alles in een stroomversnelling gekomen. Na vele testen en scans ben ik deze dag geeindigd in een ziekenhuisbed. Mijn geheugen ging snel achteruit en ik verzon ook door de tuen ik kan mij ook heel weinig van deze periode herinneren
Tilburg ziekenhuis
10 augustus, vrijdag: met ambulance vervoer ben ik naar Tilburg gebracht. Vanaf dit moment kan ik mij niks/amper iets herinneren. Ik weet dat ik in bed lag, ogen dicht en ik hoorde de doktoren tegen mijn moeder praten. Ik was niet in staat om iets te zeggen of te laten merken, mijn lichaam/geest kon niks. Achteraf is dit voor mij een situatie die ik nog erg lastig vind en daarom vraag ik iedereen ook om hier niet over te beginnen.
Radboud ziekenhuis, Nijmegen
16 augustus, donderdag: nog steeds heb ik hier geen herinneringen over. Nijmegen wordt het ziekenhuis dat mij gaat "behandelen".
De eerstvolgende herinnering, waarbij ik zelf iets op papier heb kunnen zetten in Jan-boeren-fluitjes en met veel spelfouten, heb ik kunnen maken op 27 augustus. Veel besef heb ik in die periode niet of niet gehad. Dit is voor mij een zwart gat waarin de doktoren iets "onmogelijks" hebben gerealiseerd. Met steun van mijn moeder en zus ben ik deze lastige periode doorgekomen.
30 augustus: 1e keer gebruik mobiele telefoon sinds weken. Ik herkende mijn telefoon (bijna) niet en het was erg raar om na weken letterlijk en figuurlijk "offline" te zijn geweest weer een Whatsapp bericht te kunnen sturen. Maar ook eng.....
LATER MEER....
Om te beginnen ben ik enorm dankbaar voor alle steun die ik en mijn familie hebben gekregen. (deze waardering krijgen ze en jullie niet alleen via deze weblog ;o)). Via deze site wil ik vooral meer delen met jullie over de weg die ik heb gekropen, bewandeld, gereden, gekropen en gevlogen heb sinds 6 augustus 2018, de 1e dag van mijn medische reis en van mijn ziekenhuisopname. Want, familie, vriend of kennis, ik heb veel mensen aan het schrikken gekregen....... En nog....
Een groot gedeelte daarvan heb ik zelf ook niet meegekregen (periode Tilburg) dus hier kan en wil ik niks over weten danwel vertellen.
Vandaag de dag ben ik "redelijk" in orde naar omstandigheden, later meer, en zoek ik houvast na een rumoerige tijd met veel vraagtekens en een hoofd/geest die erg verward zijn (geweest).
Kort chronologisch:
Pre-ziekenhuisopname
30 juli, maandag: ik had eigenlijk de 2e pijnpoli afspraak staan in het Catharina ziekenhuis voor mijn nekhernia, door mijn klachten (ik voelde me "niet lekker maar wist niet wat") heb ik deze afspraak tijdelijk afgezegd
02 augustus, donderdag: afspraak bij de huisarts vanwege verschillende klachten (oa vergeetachtigheid). Doorverwijzing voor ziekenhuis testen op 6 augustus
05 augustus, zondag: ik ben beroerd, wat het was weet ik niet meer ik trok het niet. Mijn zicht verslechterde snel. Bezoek aan SEH, leverde niks op.
Start ziekenhuis opname
Catharina ziekenhuis
06 augustus, maandag: ik had bij de huisarts dus als een ziekenhuis voor deze dag in het ziekenhuis, hier ben ik naartoe gegaan en toen is alles in een stroomversnelling gekomen. Na vele testen en scans ben ik deze dag geeindigd in een ziekenhuisbed. Mijn geheugen ging snel achteruit en ik verzon ook door de tuen ik kan mij ook heel weinig van deze periode herinneren
Tilburg ziekenhuis
10 augustus, vrijdag: met ambulance vervoer ben ik naar Tilburg gebracht. Vanaf dit moment kan ik mij niks/amper iets herinneren. Ik weet dat ik in bed lag, ogen dicht en ik hoorde de doktoren tegen mijn moeder praten. Ik was niet in staat om iets te zeggen of te laten merken, mijn lichaam/geest kon niks. Achteraf is dit voor mij een situatie die ik nog erg lastig vind en daarom vraag ik iedereen ook om hier niet over te beginnen.
Radboud ziekenhuis, Nijmegen
16 augustus, donderdag: nog steeds heb ik hier geen herinneringen over. Nijmegen wordt het ziekenhuis dat mij gaat "behandelen".
De eerstvolgende herinnering, waarbij ik zelf iets op papier heb kunnen zetten in Jan-boeren-fluitjes en met veel spelfouten, heb ik kunnen maken op 27 augustus. Veel besef heb ik in die periode niet of niet gehad. Dit is voor mij een zwart gat waarin de doktoren iets "onmogelijks" hebben gerealiseerd. Met steun van mijn moeder en zus ben ik deze lastige periode doorgekomen.
30 augustus: 1e keer gebruik mobiele telefoon sinds weken. Ik herkende mijn telefoon (bijna) niet en het was erg raar om na weken letterlijk en figuurlijk "offline" te zijn geweest weer een Whatsapp bericht te kunnen sturen. Maar ook eng.....
LATER MEER....