Het was weer Zon dag
Nee, niet zon dag. Het was weer Zoon dag Nee, niet zoon dag Het was weer Zo'n dag, Another day at the hospital Nu slapen, maar later meer (anders gaan jullie rare dingen denken als ik een week niks laat horen... :o)
2 Comments
Wennen... Beetje bij beetje ben ik aan het acclimatiseren in het Nuenense landschap en in Mi Casa. Ook niet vervelend dat acclimatiseren, integendeel, maar wel wennen.... Iedere dag iets meer praatjes Ja, wennen, dat is het wel... Komt goed, alles komt goed. En zo niet, dan toch... Nothing more, nothing less...
Even omschakelen na 3 (!!!) maanden niet thuis te hebben gewoond. Dat mag deze week even lekker op mij inwerken, daarna kom ik terug... Even serieus.... (omdat ik al zo vaak probeer het eea wat luchtiger te brengen en daarmee soms niet altijd even duidelijk ben ;o)) Morgen op de dag af is het 9 maanden geleden dat ik voor de 1e keer ben opgenomen in het ziekenhuis, sindsdien ben ik 14x van locatie veranderd. En laat ik nou NET op deze zondag, morgen, mijn logeeradres verlaten na 3 maanden om mijn huisje in het pitoresque Nuenen weer te gaan bewonen. En dat op Bevrijdingsdag, kan het nog toepasselijker? En in 9 maanden kan er veel gebeuren! Iemand kan zwanger raken EN bevallen (hoho, geen rare dingen gaan denken nu... ;)), maar je kan ook een trektocht maken tussen verschillende ziekenhuizen, je thuis, etc.. Als je even in je helikopter stapt en naar beneden kijkt kan je grofweg zeggen dat: - De 1e 3 maanden waren in & rondom het Radboud in Nijmegen, - De 2e 3 maanden waren in & rondom MMC Veldhoven/Eindhoven, - De 3e 3 maanden waren in & rondom mijn "Logeeradres" om goed fysiek & mentaal te kunnen herstellen. Hier komt morgen dus een einde aan. 9 maanden... 9 maanden... 9 maanden... Hoe lijkt een eeuwigheid maar zeker de laatste 6 maanden zijn voorbij gevlogen. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik in Nijmegen te horen krijgen dat de tijd van "Opname tot volledig herstel" 4 maanden zou duren. Met de kerst van 2018 zou ik Home Sweet Home zijn. Zou... * Lees hieronder verder (als je wilt...)* De weerbarstige praktijk heeft de theorie (eind december "klaar & gezond verklaard") ingehaald. Helaas...
De volgende stappen zijn uitgezet maar het wordt nu tijd om het leven "weer op te pakken". Een overgang van planning die elk uur kan veranderen naar een planning waarbij ik durf te plannen op de langere termijn. Nee, dat betekent niet dat er niet meer gehuild (dat is de laatste tijd mijn grote hobby) mag worden. Ja, dat betekent het vizier langzaamaan richting de toekomst zetten zolang het kan. En iedereen die daarbij helpt of heeft geholpen ben ik E N O R M dankbaar, ik kan het niet vaak genoeg zeggen. Maar dat weten jullie he? ;o) Het wordt wachten... wachten... wachten... Oh nee, niet wachten, Twan get a life! Oh nee, nog sterker, Twan get's a life! (ja, die "s" maakt een groot verschil, toch taalpuristen? :)) En bij doorgaan hoort ook een passende invulling aan het leven zoeken. Lekker "Er-op-uit" trekken met friends & family en weer hobbies oppakken. Maar ook weer wat toegevoegde waarde kunnen geven.... Dus, heb je tips voor leuk vrijwilligers werk (in de natuur, met dieren, muziek, .....) let me know! Niet dat ik mezelf zou vervelen, maar ik zoek iets erbij en om andere mensen te kunnen helpen. (Nee, ik heb niet genoeg aan mezelf ;o)) Tot de volgende keer maar weer met een, iets minder serieuze, Blog weer! Maar eerst even thuis acclimatiseren . Zzzzzzzzzzzzzz.... *** TIP: wil je alleen de belangrijkste boodschap lezen --> SCROLL DOWN ***
De tijd vliegt, ook al lijkt hij stil te staan Het voelt alsof je geen stap vooruit zet, pas als je om je heen kijkt zie je de voetstappen in de verse sneeuw achter je Maar sinds ik ben waar ik nu ben (jaja..) lijkt het alsof ik in een elektrisch auto rijd Je hoort geen motor, geen geronk Je ziet geen rook, je ruikt geen smog Je hebt niet in de gaten dat je aan het sporten bent en je shirt nat wordt van het zweten Je hebt geen idee dat je vooruit gaat omdat de auto's naast je net zo hard rijden Maar... ondertussen rijd je 140km/h en hoor je alleen de wind langs de minder aerodynamische vlakken van je elektrisch aangedraven 2CV razen Nog voordat je in "het moment" zat loop je hem alweer uit Enige vorm van bewustwording is minimaal, je wordt geleefd Mijn beleving de afgelopen 9 maanden is 1 grote Mashup! Zoiets als de Soca Boys met Follow the Leader. "Jump Left, Jump Right", en dat 500 keer. BTW Een Mashup is een soort van Herman van Veen met "We moeten rennen vliegen duiken vallen en weer opstaan..." Alsof je 3,5 minuut het oude & nieuwe Testament aan elkaar praten op een lekker deuntje. (als je niet weet wat dat is, check de Youtube clip hieronder) En mijn Blog-teksten zijn ook een soort van Mashup, kan je er uberhaupt nog wel wijs uit aangezien ik zo gestructureerde schrijf? :p Zo "onrustig" voelde mijn leven tot maart, continue in de 6e versnelling van mijn Porsche die thuis staat, en door heel veel Mashups te luisteren heb ik hard getraind en voel ik me nu weer "zennnnn" en kan ik na 14 weken "training" weer ontspannen Mashup muziek luisteren zonder van slag te raken, de 9V batterij is weer opgeladen. De rust heeft me (gedeeltelijk) weer gevonden (ook al ligt op elke hoek van de straat een nieuwe uitdaging te wachten want natuurlijk wil ik 101 Mashups tegelijkertijd luisteren...) En daarom blijf ik Mashups luisteren want ADHD-Twan heeft dat ook een beetje nodig om positief te blijven, met mate(n), mezelf fit houden, energie laden, in kunnen spelen op alle veranderende omstandigheden... (iets met Agile) Soms zou ik willen dat ik Superman was, komende van Kryptonite. (ohhhh wat was dat een geweldig RPM nummer! Hij zit ook in onderstaande Mashup) In staat om alles aan te kunnen, Iemand z'n problemen op te kunnen lossen, Iedereen beter kunnen maken OH JA! Waarom ik "even" iets wilde delen met jullie ... Vanaf aanstaande zondag ben ik weer Home Alone in Nuenen (=positief)! Aangezien daar OOK veel films van zijn gemaakt hoef ik mij niet te schamen dat dit alweer het begin van episode 5, Home Alone Tijd om een stukje normaal leven proberen op te pakken en te genieten van zomerse temperaturen in het Nuenense land en verre omstreken. Doe je mee? ** Should I?... ** Op zo'n dag als vandaag met zo'n mooi zonnetje word je vanzelf vrolijk, toch? De vogels fluiten en ik heb zin om erop uit te gaan. De zonnestralen op je huid te voelen, tijd om de fiets op te springen en lekker door de bossen gaan crossen. Bijna... bijna... bijna.... De vraag "Should I stay or should I go (home)" is dan ook op z'n plaats. Ga ik naar huis toe of..... Maaaar.... er bestaat tóch echt geen twijfel over wat ik nu ga doen. It's 🕰time 2️⃣ to move 🔛on want we kunnen altijd nog terugkomen voor een wandeling en m'n vriendjes opzoeken (geiten en zwanen ;) ) en het is tijd voor de next step. Deze periode "In Rust" op locatie heeft mij erg veel goeds gebracht, daar ben ik heel dankbaar voor en het heeft mij aan de voet van de volgende 🏔 berg gebracht. Maar het is hoog tijd om nieuwe grenzen op te zoeken. In huis... Buitenshuis... In Nuenen... Outside Nuenen... By Day... By Night... Nationaal... Internationaal... Maar alles step by step (ouh Baby) https://youtu.be/nITMhO3ZPZM... Time 2 🌮 wrap up! PS check ook even die "tegekgavehitvandeSunclubhieronder". |
Website gestart
|
Twan's Freaky FietsBlog